Αθλητικός Όμιλος Φιλιππιάδας

ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΗΚΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΠΑΤΟ
Μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο και βαρετό(τόσο βαρετό όπως ακριβώς , όταν κάθεσαι αναπαύτηκα στον καναπέ και πρέπει να σηκώνεσαι να αλλάξεις κανάλια στην τηλεόραση με το χέρι), να γράφω για την ομάδα όταν αυτή συνέχεια ηττάται ,παίζοντας μάλιστα άθλιο ποδόσφαιρο, δείχνοντας μια ομάδα υπό διάλυση.

O ΑΟΦ πραγματοποιώντας την χειρότερη του μέχρι τώρα εμφάνιση, κατόρθωσε να χάσει ένα παιχνίδι το όποιο δεν έπρεπε να χαθεί και δεν γίνονταν να χαθεί με τίποτα, όταν μάλιστα παίζεις με τον τελευταίο στη βαθμολογία και προηγείσαι δύο φορές. Η ομάδα παίζοντας χλιαρά, φοβισμένα και άναρχα δεν πίστεψε ούτε για μια στιγμή ότι μπορεί να κερδίσει αυτό το ματς αντίθετα με τον αντίπαλο που έδειξε πιο συγκροτημένη ομάδα έπαιξε σαφώς καλύτερο ποδόσφαιρο και σαφώς πήρε δίκαια την νίκη.
Και αναρωτιέμαι, όταν ο τελευταίος είναι καλύτερος από εσένα ποιος ο λόγος η ομάδα να συνεχίσει να κατεβαίνει να αγωνίζεται και να γίνεται, το εύκολο τρίποντο, για όλες τις ομάδες. Ποιος ο λόγος κάθε Σάββατο να βγαίνουμε εκτός εαυτού, να μην μπορούμε να ηρεμήσουμε για καμία εβδομάδα μετά το ματς και μετά να έρχεται το επόμενο και φτου και από την αρχή.

Και επειδή σε κάθε Βατερλό υπάρχουν λάθη, παραλήψεις ευθύνες, πρέπει άμεσα ο Προπονητής, ο οποίος φέρει τεράστια ευθύνη για την πορεία της ομάδας, αλλά και η Διοίκηση να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να καθίσουν κάτω να δουν «τις πταιει» και αν μπορεί να γίνει κάτι, ώστε η ομάδα να βγει από στο τέλμα το όποιο έχει περιέλθει.
Κάτι πρέπει να γίνει, ώστε να φέρει ξανά την ηρεμία και την καλή ψυχολογία στην ομάδα και να μπορέσουμε επιτέλους να σηκώσουμε κεφάλι.
Έχουμε βρεθεί αρκετές φορές σε τέτοιες καταστάσεις και έχουμε επιβιώσει έτσι πιστεύω και τώρα ο ΑΟΦ, θα κατορθώσει να βγει από το αδιέξοδο.

Το μόνο θετικό που έχει όταν πιάνεις πάτο είναι, ότι, μετά η άνοδος είναι μονόδρομος εκτός αν δεν έχεις πρόβλημα να κάθεσαι στον πάτο.